"50 twarzy Greya" - recenzja

dramat/erotyczny/romans
oryginalny tytuł: Fifty Shades of Grey
rok: 2015
reżyseria: Sam Taylor-Johnson
scenariusz: Kelly Marcel

Miały być "Tajemnice lasu", ale opinie ma średnie, znajomi też odradzili. Padła decyzja "niech będzie Grey". Przed pójściem do kina nie pałałam nienawiścią do "50 twarzy Greya", nie zarzekałam się i nie rozgłaszałam, że go nigdy nie obejrzę. Nie byłam go też specjalnie ciekawa, po zwiastunie wydał się po prostu kiczowaty. Wszyscy mówią, wszyscy piszą, wszyscy oglądają - czemu nie wyrobić sobie własnej opinii? Przekonać się czy rzeczywiście jest tak zły? No właśnie, czemu nie? Spontanicznie poszłam, choć przyznam, nieco zażenowana faktem, że idę na coś prawdopodobnie dosyć kiczowatego. Szczerze mówiąc wydawało mi się, że ludzie pastwią się nad nim, bo tak, bo wszyscy tak robią. Pastwili się zanim wszedł do kin, pastwią się i teraz, nawet jeśli nie obejrzeli, a tak naprawdę może nie jest aż tak tragicznie i będzie to średni, naiwnie romantyczny film, który jednak ocenię na 4-5/10. No i jednak się myliłam. Było zdecydowanie gorzej.

Po dziesięciu minutach moje zażenowanie sięgnęło zenitu (wielokrotnie robiłam TAK), później dłuuugo się śmiałam, a potem zaczęłam się nudzić i czekałam aż wreszcie pokażą trochę seksu. Wiecie... seks jest wszechobecny - ciągle rozmawiają o tym co będą robić, ustalają to wręcz przez cały film, ale samego seksu? Jest cała otoczka, ale nic ciekawego, a na pewno szokującego w filmie nie ma. W ogóle gdyby odciąć tematykę erotyki jest to film skierowany do 10-13 latek (nie ironizuję) - serio. Mniej sztucznego dramatyzmu jest w "Modzie na sukces" (tu też nie ironizuję). To film tak słaby, że aż nie chce się pisać o nim serio i pastwić się na nim. W kategorii dramat czy melodramat ten film w ogóle nie istnieje. Jest bardziej naciągany, kiczowaty i żenujący niż większość filmów z serii "Zmierzch" (jedynka jest według mnie znośna, w kategorii kiczowate love-story dla młodzieży jest jak najbardziej okej, ale nie będę wnikać). To przewidywalna, chwilami nudna, chwilami zabawna parodia romantycznych filmów z tragicznie kiepskim scenariuszem, kuriozalną historią pełną niedorzeczności.

Główni bohaterzy obrażają się jak dzieci, gdy jedno nie może spotkać się z drugim, (podobno) płoną z podniecenia, bo tak naprawdę stoją sztywno jak sople lodu, a ich rozmowy to bardzo prosta komunikacja. Nie umiem opisać co się w tym filmie działo, mam wrażenie, że nie działo się nic. Chodzili w kółko i bez sensu, raz się na siebie obrażali, raz jedno odchodziło, raz drugie, były hasła "you can't love me" i inne dramatyczne rzeczy, było troszkę seksu. Wszystko sobie przeczyło i wszystko co się działo skutkowało moim ziewnięciem lub roześmianiem się. Mój faworyt to Grey grający na fortepianie po seksie.

Jeszcze o aktorach dwa słowa - myślałam, że Anastasia będzie kompletne bezpłciowa i mdła. Okazało się, że nie była - była idiotką. Zachowywała się jak idiotka i idiotycznie się śmiała nie wiadomo czemu. To zdecydowanie nie jest wina Dakoty. Ładnie prezentowała swoje szczupłe ciało, a momentami było można nawet dostrzec u niej wdzięk. Czy Dornan będzie miał łatkę Greya? Wydaje mi się, że nie, bo on Greyem nie był. Był gdzieś obok tej roli, nieobecny, z kompletnie pustym wzrokiem.

Przeczytałam dziś w recenzji pana Raczka, że "(...) 50 twarzy Greya uda się wprowadzić do współczesnej normy obyczajowej odmianę seksu opartą na dominacji i podporządkowywaniu partnerów (z elementami sado-maso)(...)". Ja mam zupełnie inne odczucia. Sama Anastasia przez większość filmu gdy Grey jest u szczytu podniecenia pęka ze śmiechu, co sprawia, że ciężko jest traktować większość scen seksu serio. Zresztą w filmie tym pokazano osobę z takimi upodobaniami jako równocześnie osobę z problemami psychicznymi - po prostu jako świra. Praktyki te pokazano w raczej negatywnym świetle, a Greya jako psychopatę. Zdecydowanie nie ma to inspirującej mocy. Nie wiem czy taki był zamysł, czy tak było w książce? No właśnie - w ogóle czyja to wina? Nie wiem czy zwalać większość winy na panią Taylor-Johnson. Ta historia od podstaw jest bezsensowna, nie wiem czy mogła coś z tym zrobić - raczej niewiele. 

Dobrze, że poszłam bo czytając i ciągle słysząc ze wszystkich stron o tym filmie zrobiłabym się w końcu ciekawa czy naprawdę jest tak źle. Wiem o co chodzi w historii, poznałam Greya i Anastasię (a w czasie reklam tytuły wszystkich wchodzących na rynek powieści erotycznych i nowy wibrator), no i naprawdę zdrowo się pośmiałam. Trochę też ponudziłam i jakieś milion razy zażenowałam, ale były momenty fajnej erotyki, no i wypas jeśli chodzi o ciuchy, pomieszczenia, zdjęcia i inne takie. Jaka piękna katastrofa!