Let's cry, czyli filmy, które mnie wzruszyły

Nie wszystkie to historie miłosne, w niektórych ktoś umiera, w niektórych zapadła mi w pamięć jedna scena, w innych czułam na sobie emocje bohatera, a jeszcze inne mają po prostu mocną końcówkę. Na każdym z tych filmów coś sprawiło, że uroniłam łezkę (czasem dwie). Nie wiadomo jak by się skończyło oglądanie niektórych teraz, możliwe, że znowu automatycznie jak przy krojeniu cebuli zalałabym się łzami, a możliwe, że wtedy miałam akurat taki dzień, że przyniosło to taki efekt, a teraz obyłoby się bez większych emocji. Tak czy siak narobię sobie dzisiaj obciachu i przedstawiam listę filmów, które autentycznie mnie wzruszyły i utkwiły w pamięci. Czy dla was też będą wzruszające? Nie wiem, ale dla mnie są.
Mój przyjaciel Hachiko (Hachi: A Dog’s Tale)

Nieprawdopodobna, ale prawdziwa historia opowiadająca o przyjaźni pewnego profesora i jego psa rasy akita, która wydarzyła się 80 lat temu w Japonii. Mimo, że film nie jest szalenie ciekawy, to ciężko się nie wzruszyć, co pewnie potwierdzą wszyscy, którzy go widzieli.

Twój na zawsze (Remember Me)

Zbuntowany Tyler Hawkins (Robert Pattinson) zostaje pobity przez policjanta I postanawia zemścić się uwodząc jego córkę. Oczywiście mimo niecnych zamiarów z czasem w chłopaku rodzi się uczucie do Ally (Emilie de Ravin). Wydawało się, że będzie przyjemnie, ale dość standardowo, a tu Allen Coulter zrobił nam niespodziankę, której skutkiem jest 7,5 na filmweb i podobna ocena ode mnie.

Droga do szczęścia (Revolutionary Road)

Melodramat Sama Mendesa, w którym znowu spotykają się Leondardo DiCaprio i Kate Winslet. Od A do Z opowiedziana historia przechodzącego kolejne etapy uczucia, minimalizm – tylko aktorzy (świetni!) i ich emocje. Naprawdę rewelacyjne studium osobowości obu postaci. Wstrząsający, mocny i wręcz przerażający.

Nie opuszczaj mnie (Never Let Me Go)

Film, który z jednej strony trochę mnie wkurzył, bo czuję, że powinien był wzruszyć mnie jeszcze bardziej (a zakończyło się na przez kilka sekund wilgotnych oczach) i mam wrażenie, że czegoś mu brakuje - po prostu mógł być lepszy. Z drugiej strony mimo wszystko historia ma w sobie coś magicznego, film bardzo klimatyczny, do tego świetna Keira Knightley, Carey Mulligan i Andrew Garfield.

Most do Terabithii (Bridge to Terabithia)

Powiem tyle, że nie pamiętam nawet dokładnie o czym ten film generalnie był, pamiętam tylko, że płakałam jak bóbr.

Za wcześnie umierać (Dying Young)

Bardziej ckliwej historii nie dało się wymyślić. On choruje na białaczkę, ona jest pielęgniarką i niewiele czasu potrzeba, aby połączyło ich uczucie. Nie zmienia to faktu, że każda scena jest naprawdę poruszająca. Oczywiście ogromna w tym zasługa Julii Roberts.

Blue Valentine

Niesamowicie realny obraz rozpadającego się małżeństwa. Film, który rozwala szczerością, bezradnością, autentycznością. A o innych filmach z Goslingiem przeczytacie TUTAJ.

Wszystko za życie (Into the Wild)

Chyba można już nazwać „kultowy”. Chwytająca za serce i inspirująca historia podróży Christophera McCandlessa. Nie byłam wyjątkiem i idea, siła i wrażliwość chłopaka i mnie wzruszyły.

King Kong

Tak, tak – King Kong z 2005 roku. Może i to wszystko banalne i naiwne, ale film jest naprawdę świetny: i część na wyspie i w mieście. Przez większość seansu byłam mocno przejęta, do tego pod względem wizualnym bardzo dobrze zrobiony. Dla mnie naprawdę wzruszający, dobry film, nie rozumiem tak niskiej oceny na filmweb.

Kochankowie (Two lovers)

Mój ulubiony (obok „Spacer po linie” – recenzja TUTAJ) film z Joaquinem Phoenixem. Właśnie w takiej roli chciałam go zobaczyć, totalnie niedoceniony (mnie kiczowaty tytuł i równie kiczowaty plakat też na początku odstraszały), skromny film. Bardzo wrażliwy, borykający się z zaburzeniami psychicznymi i zagubiony Leonard za każdym łapie mnie za serce i zawsze cierpię razem z nim.

Chłopaki mojego życia (Riding in Cars with Boys)

Bardzo lubię Drew Barrymore, a w tym filmie jeszcze bardziej. Reszta aktorów też dobrze się spisała, a generalnie jest to naprawdę dobry komediodramat. Nie jest chyba bardzo znany, a powinien, bo to bardzo przyjemne kino, także polecam. A czemu znalazł się tutaj? No jest ta jedna scena gdzieś tam w środku ;)

Nie czas na łzy (Boys Don’t Cry)

Dramat oparty na faktach opowiada wstrząsającą historię transseksualisty Brandona. Jeden z najmocniejszych filmów jakie widziałam. Długo nie można się po nim otrząsnąć, a po seansie nie wiadomo co z sobą zrobić. W głównej roli Hilary Swank nagrodzona Oscarem.

Księżna (Duchess)

Keirę uwielbiam i bardzo jestem ciekawa jak będzie rozwijać się dalej jej kariera. Myślę, że cała historia tego co przeżywała Georgiana jest przejmujące, ale jednak scena z dzieckiem za każdym razem rozkłada mnie na łopatki (ale to zagrała!). Większość kostiumowych filmów niczym się specjalnie nie wyróżnia, ale ten jest jednym z tych nieco lepszych.


Post robiłam już całkiem dawno, dorzucam kilka tytułów, które w między czasie obejrzałam:
"Powtórnie narodzony" i "Chłopiec A" (zdemolowały mnie emocjonalnie) oraz "Doktor Żywago" i "Oszukana" (nie pamiętam czy były łzy, ale na pewno mocno się wzruszyłam), no i "Tracks" (jedna taka krótka scena, ale jestem bardzo wrażliwa jeśli chodzi o zwierzęta).