"Powtórnie narodzony" - recenzja

dramat

oryginalny tytuł: Venuto al mondo

rok: 2012

reżyseria: Sergio Castellitto

scenariusz: Sergio Castellitto, Margaret Mazzantini

„Powtórnie narodzony” to długa i przejmująca historia życia kilku znajomych. To film o ich miłości, przyjaźni, cierpieniu… Po prostu o ich losach na przestrzeni wielu lat. Powoli, pomału poznajemy wszystkich po kolei, przez to też niesamowicie angażujemy się w ich problemy. Głównymi bohaterami są studentka Gemma (Penelope Cruz) i fotograf Diego (Emile Hirsch). Włoszka i Amerykanin poznają się w Sarajewie i zakochują od pierwszego wejrzenia. Kobieta zachodzi w ciążę, lecz niestety nie długo cieszą się wspólnym szczęściem, a w między czasie wybucha wojna. Część filmu dzieje się współcześnie i pokazuje podróż Gemmy i jej syna do miejsca, gdzie wszystko się zaczęło wiele lat wcześniej, jednak większość to historia miłości jej i Diega.

Chyba nigdy nie widziałam filmu przesiąkniętego tak bardzo cierpieniem. Z drugiej strony czułam też, że ma w sobie coś bardzo prawdziwego i życiowego (niestety). Ciężko mi o nim dużo pisać, bo najlepiej krótko i w samych superlatywach. Potwornie przejmujący i wzruszający. Nieczęsto powstają takie długie, porządne i piękne filmy. Do tego z tak pełnokrwistymi bohaterami. Świetne aktorstwo nie tylko jeśli chodzi o pierwszoplanowe, ale i drugoplanowe postaci. Emile Hirsch, Adnan Haskovic byli absolutnie rewelacyjni. Ogromny szacunek dla Hirscha za tę rolę. Olśniewająca Saadet Aksoy, no i oczywiście jak zawsze trzymająca poziom Penelope Cruz, chociaż tym razem nie była postacią skupiającą na sobie najwięcej uwagi.

Jeśli jesteście gotowi na wyjątkowo ciężką, chwilami bardzo spokojnie prowadzoną, przejmującą produkcję to polecam z całego serca! Porządne kino, rzadko teraz się takie kręci. Jeszcze dawno po seansie nie czułam w sobie aż tak cierpienia bohaterów. Wojna, miłość i trudna do zniesienia ilość bólu. Kawał dobrego kina.