"Gorący towar" - recenzja

komedia kryminalna
oryginalny tytuł: The Heat
rok: 2013
reżyseria: Paul Feig
scenariusz: Katie Dippo

Sara Ashburn (Sandra Bullock) to ambitna, pracowita i inteligentna agentka FBI. W ramach walki o awans wyjeżdża do Bostonu, gdzie ma zająć się gangiem narkotykowym. Jak zawsze spokojnie i profesjonalnie podchodzi do powierzonego jej zadania, jednak okazuje się, że jest zmuszona współpracować z Shannon Mullins (Melissa McCarthy), która zarówno jeśli chodzi o charakter jak i metody stosowane w pracy jest jej przeciwieństwem.

Sandra Bullock to Sandra Bullock. Ma klasę, talent do rozbawiania ludzi i to “coś” co sprawia, że praktycznie zawsze rozśmiesza publiczność, nawet w najbardziej żenujących scenach. Tutaj niezmienne widzimy jej zabawne miny, sytuacje gdy coś niechcący zrobi i tym swoim uroczym głosikiem mówi „sorry, I’m sorry!”, także jeśli o nią chodzi zapewne wiecie, czego można się spodziewać. Jeśli chodzi o drugą główną bohaterkę czułam niedosyt. Na pewno bardziej przykuwała uwagę, ale to oczywiste w związku z charakterem jej postaci. Groźna, agresywna, wygadana - chwilami wyglądała dosyć żałośnie, a wypowiadane przez nią słowa brzmiały dosyć sztucznie. Przecież ona wygląda tak pociesznie i uroczo. Dlatego też lepiej wypadała w scenach gdy martwiła się o rodzinę niż wyzywała od czego tylko się da kolejną napotkaną osobę. Było wiele dobrych momentów, ale nie ujęła mnie jej bohaterka aż tak jak większość osób, których opinię słyszałam/czytałam. Podsumowując jednak jako duet panie mogę spokojnie ocenić na plus. Banalne, ale świetnie się uzupełniają, no i rozśmieszają, a to chyba najważniejsze.

Parę słów o humorze. Sama nie wiem, ale chyba liczyłam, że chociaż na jednej scenie tak naaaaprawdę (7,3 na filmwebie to stosunkowo dobra ocena, za to mam wrażenie, że lada dzień przy „Byzantium” zobaczymy 5 z kawałkiem) porządnie się uśmieję. Nie przydarzyło mi się to, ale komedia i tak jest niezła. Myślę, że większości z was przypadnie do gustu. Przez praktycznie cały seans sala się śmiała. Różnorakie żarty i inne śmieszne sytuacje oglądamy dosłownie co chwilę, więc dla każdego coś tam się znajdzie. Będzie jak najbardziej odpowiedni dla rozluźnienia po tygodniu pracy. Oczywiście mamy tu wiele nieporozumień spowodowanych różnymi charakterami bohaterek, czasami nieporadnością (albo pechem) Bullock, której mimo chęci od czasu do czas coś nie wyjdzie oraz całe mnóstwo zabawnych (chociaż dla mnie umiarkowanie zabawnych, chwilami męczących przez ich dużą ilość) sytuacji związanych z przekleństwami, a raczej niekończącymi się wiązankami, które wszyscy wciąż wymieniają. Ja z całego filmy zapamiętam najbardziej pierwsze spotkanie z albinosem.

Cała historia poszukiwań narkotykowego bossa jest dosyć rozbudowana (w sumie to chyba raczej rozwlekła) - wiele zdarzeń, wiele postaci. Nic by się nie stało gdyby tą dwugodzinną historię upchnięto w 1h40min. Daję 6 z plusem za kilka dobrze dobranych piosenek, które pozytywnie ożywiały (baaardzo miłe zaskoczenie - The Hives i Jack White!).       

Nie jest to komedia, o której będzie się mówić, którą będzie się wspominać i z której dialogi będziemy cytować. Mimo zaskakująco dobrego przyjęcia, co tu dużo mówić – to po prosto typowa, wakacyjna komedia z Sandrą, która nie zawodzi. W większości bazuje na oklepanych żartach jednak obie panie wyciskają z tego ile mogą i trzeba przyznać - wychodzi im to. Nie trzeba jednak biec do kina i mimo wielu pochwał nie spodziewajcie się nie wiadomo czego.