"Oldboy. Zemsta jest cierpliwa" - recenzja

dramat/thriller/akcja

oryginalny tytuł: Oldboy

rok: 2013

reżyseria: Spike Lee

scenariusz: Mark Protosevich

Wszystkie, ale to wszystkie remaki wzbudzają skrajne emocje. Część z nich z góry jest skazana na porażkę. Oddani fani za nic nie zaakceptują nowej wersji. Irytują zmiany, irytuje inna koncepcja. Każdy szczegół jest porównywany do tego z poprzedniej części. Spike Lee postanowił podjąć to wyzwanie i przedstawić na nowo kultowego "Oldboya" Chan-wook Parka, ale szybko został znokautowany przez falę krytyki za równo ze strony fanów jak i recenzentów. Dla większości osób, które widziały wersję z 2003 roku ta nowa nie stała się ani lepszą ani nawet równą poprzedniej. Na szczęście nie miałam tego problemu, bo starego "Oldboya" nie widziałam ;)

Zacznę od negatywów by pozytywnie zakończyć, bo to produkcja dobra. Sceny walk są fatalne. Stojący w tle statyści czekający biernie na swoją kolej naprawdę rzucają się w oczy i naprawdę mimo starań głównego bohatera psują cały efekt. Zły charakter? Przekroczył granicę i zaczął być parodią złego bohatera. Do tego zbyt wiele rzeczy naciągniętych i za nierealnych. Chwilami robi się z tego bajeczka. Wad jest sporo, ale mimo tego to film, który wchodzi gdzieś głębiej i o którym się myśli. Historia od początku wciąga, intryguje i przeraża. Chińskie pierożki (tak to się nazywa?) zapamiętam na zawsze. Lubię filmy z czymś tak charakterystycznym, że gdy ktoś za kilka lat rzuci tytuł filmu od razu przypomni mi się jakiś element czy scena, w ty wypadku ujęcie z góry przedstawiające posiłek podawany przez drzwi.
To co przydarza się głównemu bohaterowi od początku do końca przejmuje. Z jego osobą nawiązuje się niezwykła więź. Szczególnie sceny w zamknięciu robią wrażenie. Moim zdaniem są genialne. Cała przemiana, krok po kroku, zachowania, reakcje… Coś niesamowitego. Josh Brolin był po prostu jak zawsze rewelacyjny. Co ja gadam. Był po prostu fenomenalny. Zaczynając od kłótni z żoną, pijackiego upojenia przez strach, złość, bezradność, zwątpienie i wszystkie etapy, które przez 20 lat przechodzi i oczywiście kończąc na nieskończenie silnej żądzy zemsty. Przy okazji co za przewrotność - po zakończeniu zdjęć do "Oldboya" po kolejnym nieprzyjemnym incydencie zarzekał się, że nie tknie juz alkoholu. Elizabeth Olsen także przyjemnie, chociaż jej bohaterka jest potraktowana nieco po macoszemu.

Spike Lee zgrabnie łączy kilku gatunków. Film jest dobry na płaszczyźnie thrillera, ale niespodziewanie ciekawie wypada postawienie dużego nacisku na psychikę i przemianę bohatera, co wyróżnia i stawia „Oldboya” wyżej niż inne produkcje z gatunków thrillerów/akcja. Film wspaniale funkcjonuje też jako kryminał, zaryzykuję też stwierdzenie, że nosi ślady neo-noir. Spory stopień odrealnienia sprawia, że to produkcja wyjątkowa, nietuzinkowa i klimatyczna, ale czasem też ciężka do zaakceptowania, bo zbyt oderwana do rzeczywistości. Samo zakończenie z jednej strony mocne, bo w głowie nieźle wiruje kiedy lecą napisy, a z drugiej wspominana wyżej przeze mnie postać złego charakteru osiąga szczyt przerysowania wchodząc w kicz i to nie ten fajny. Zdecydowanie zbyt mało dopracowane ostatnie sceny konfrontacji.

„Oldboy” wciąga, obrzydza, przeraża i zwyczajnie przejmuje. Powtarzam – wersji z 2003 roku nie widziałam, ale zawsze szanuję reżyserów, którzy mają jaja by przedstawić swoją wizję danej historii nie przejmując się tym jak to wszystko wyglądało w oryginale. Pomimo słabszych momentów to produkcja, która wprowadza niepokój, którą całkiem nieźle się ogląda i mimo wad historia cały czas robi wrażenie. No i ta scena seksu... Podobało mi się.