"Przed północą" - recenzja

dramat

oryginalny tytuł: Before Midnight

rok: 2013

reżyseria: Richard Linklater

scenariusz: Richard Linklater, Julie Delpy, Ethan Hawke

Dla tych, którzy nie wiedzą „Przed północą” jest trzecim filmem z trylogii Richarda Linklatera. Pierwszy film „Przed wschodem słońca” miał premierę w 1995 roku, a „Przed zachodem słońca” 9 lat później. Produkcje opowiadają o życiu Francuzki Celine i Amerykanina Jesse’ego, którzy poznali się w pociągu i jak nietrudno zgadnąć zakochali się podczas spontanicznego, nocnego spaceru po Wiedniu. O obu filmach napisałam wczoraj, możecie poczytać TUTAJ, a teraz do rzeczy.

Zacznę konkretnie. Film jest dobry, ale mimo, że zachował kilka typowych dla poprzednich części elementów nieco się różni. Jest taką wersją odartą z tej całej magii i subtelności poprzez  współczesność (rozwinę później) i po prostu wiek bohaterów (co zarazem jest atutem - nieco smutne, aczkolwiek jak zawsze realne rozmowy). Wyczułam kilka momentów, które mają rozśmieszyć, ale finalnie film na nich traci. O co mi dokładnie chodzi – tak, rozśmieszają, ale czuć, że jest to odrobinkę (naprawdę odrobinkę), ale „na siłę” przez co film traci na pewnej niszowości, które moim zdaniem poprzednie produkcje miały. Tak wiem, czepiam się, ale po wcześniejszych częściach miałam duże oczekiwania i film jest dobry, ale zostaje mi tylko wytykać czemu nie rewelacyjny, a zawsze jak poczytacie kilka negatywnych słów to potem film może wydać się tylko lepszy ;)

Moją chyba jedyną obawą było to, że reżyser będzie starał się na siłę przypominać pewne wątki z poprzednich części bazując na ich sukcesie, ale tak się nie stało. Jednak nie spodobało mi się coś innego. Mimo jednego naprawdę zabawnego momentu (dzięki Delpy) rozmowa przy stole mi się po prostu strasznie nie podobała. Tak w ogóle co nietypowe dla produkcji uczestniczyło w niej osiem osób. Znacznie lepiej wypadła reszta, tradycyjnie tylko oni we dwoje - rozmowa w aucie (ten jej talent do opowiadania brutalnych historii w zabawny sposób), na spacerze, w hotelu bardzo okej. Ale ta jedna strasznie mi popsuła odbiór. Nie wiem, musiałabym zobaczyć ją jeszcze raz, ale mam dwa zarzuty. Po pierwsze teraz kojarzę ją jako chwilami naciąganą (aby było zabawnie) scenę z zbyt wieloma żartami związanymi z seksem (w sumie to prawie wszystkie żarty tego dotyczyły). Było kilka mądrych wypowiedzi, ale te jakoś skupiały na sobie największą uwagę i najzwyczajniej w świecie mi się nie spodobały. Zresztą nie tylko w tej scenie, według mnie za dużo żartów w stylu, jakby to ująć.. Dobre kilka razy bohaterowie wypowiadali teksty z użyciem stwierdzenia „robienie laski”. Raz by wystarczyło naprawdę. Po drugie czymś czego jakoś nie lubię w filmach i najczęściej takie sceny wychodzą według mnie topornie to pokazanie różnic pokoleniowych „o ale teraz jest inaczej, kontaktujecie się przez facebooka” bla bla bla. Drażni mnie to i tutaj drażniło. Negatywny odbiór niektórych wypowiedzi jest pewnie w dużej mierze uwarunkowany moim charakterem, a nie słabym scenariuszem (naprawdę bardzo jestem ciekawa i czekam na komentarze i refleksje po tym jak zobaczycie go w kinie!). Mimo młodego wieku może w

niektórych kwestiach moje tradycyjne (może zbyt) tradycyjne podejście sprawia, że rozmowy o wirtualnym seksie i komputerze, który spełnia nasze potrzeby mnie trochę żenują i nawet nieco zniesmaczają (wyszedł plus tego, że postanowiłam nie mówić znajomym o tym, że prowadzę bloga i mogę szczerze dzielić się z wami odczuciami:) ). No i jeszcze coś. Jednak po mających pewną nutkę niewinności produkcjach pokazanie nagle piersi głównej bohaterki jest czymś trochę dziwnym, według mnie niepasującym do koncepcji trylogii (ale rozumiem, że każda z nich rządzi się swoimi prawami). Wiem, że każda część ma być dostosowana do wieku bohaterów i do czasów w jakich żyją (co zresztą jest jednym z największych atutów filmów), ale wymienione wyżej rzeczy po prostu mi się nie podobały, no co zrobić. Wypisane przeze mnie rzeczy mogą wam nie przeszkadzać, a może nawet okażą się atutem, lecz wyjątkowo wczułam się w losy Celine i Jesse'ego i jest to mój bardzo subiektywny odbiór.

Teraz coś żenującego, ale po oglądaniu przez ostatnie 3 dni trylogii, naprawdę zaangażowałam się w historię. Przyznam, że poczułam rozczarowanie z związku z pewnymi informacjami, które wychodzą w rozmowie pod koniec filmu. Złapałam się na czymś w stylu „matko Celine i Jesse byli moją ulubioną parą, niemożliwe, że jednak okazało się, że nie jest między nimi tak cudownie jak się przez tyle lat wydawało”. Jak więc widzicie film jest dużo bardziej wypełniony humorem, ironią, ale i problemami. Na pewno najbardziej przygnębiająca część, na opisanie ostatniej sekwencji (pokój w hotelu) użyłabym wręcz słowa mocna. Wzajemne żale, pretensje, niespełnione marzenia i inne rzeczy, których się nie spodziewaliśmy. Wszystko jeszcze bardziej dotyka widza, bo „Przed północą” wyjątkowo trafnie przedstawia te często wręcz bolesne aspekty życia. Myślę, że każdy w rozmowach i problemach bohaterów odnajdzie chociaż odrobinę (a pewnie i niestety więcej) swoich zmartwień, a nawet jeśli nie zaangażujecie się na tyle to ciekawym doświadczeniem będzie patrzenie na związek z boku, zresztą, no każdy coś tam ujrzy ze swojego życia.

Widzę, że film zbiera podobne, a nawet i lepsze oceny od poprzednich produkcji, ale cóż, banalne, ale punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Do mnie dotarł nieco mniej niż poprzednie części. Jestem pewna, że do wielu osób ze względów osobistych ten film trafi jeszcze mocniej niż wcześniejsze. Ci, którzy widzieli poprzednie części i przypadły im do gustu mogą nie pokochać tego filmu w takim stopniu jak wcześniejsze, ale na pewno nie będą rozczarowani. Zresztą jak pisałam to taki film, że absolutnie każdy, w zależności od obecnego partnera, poprzednich związków, wieku i tak dalej odbierze inaczej każdą rozmowę i zwróci uwagę na coś innego. Część dostrzeże siebie, część może kawałek swojego życia, a część może odbierze to wszystko jako nudne gderanie (słyszałam takie komentarze po filmie). Jeśli ktoś nie widział wcześniejszych części to szczerze polecam, a ewentualnie dopiero potem wybrać się do kina.

No to kończąc… Jak za starych dobrych czasów cudna rozmowa w aucie, potem mająca być chyba podsumowaniem minionych lat, zmian i wspomnień dyskusja przy stole (niefajna), znowu po staremu cudny spacer (z jedną dziwną i niepotrzebną krótką sceną w małej świątyni czy czymkolwiek to było) i genialna, świetnie napisana i bolesna scena w hotelu. No i jak już wiecie reżyser lubi nas zostawiać z małym niepokojem. Pewne jest, że podczas seansu trudno zostać obojętnym na losy tej dwójki i trudno chociaż przez chwilę nie pomyśleć o swoich związkach i swoim życiu. Trzeba wspomnieć jeszcze o pięknej Grecji, w której z czasem nie

wszystko okazuje się takie piękne i różowe (nie jest tak wesoło jak na zdjęciach). Bohaterzy mają nadal charakterystyczne dla nich cechy, z których ich kojarzymy, jednak jak domyślacie się pod wieloma względami są zmienieni, w większości na gorsze (chociaż Ethan Hawke świetnie się trzyma ;) ). Pozbawiona tego charakterystycznego „czegoś” magicznego produkcja, która chyba jeszcze prawdziwiej i trafniej przedstawia różne aspekty życia. Przyznam, że tak jak głównie bohaterzy tak samo tęskniłam, za ich beztroskimi, napełniającymi cudną energią wersjami sprzed wielu lat, co potwierdza tylko realność trylogii, ale cóż, pozostają wspomnienia.

Pewnie obiła wam się o uszy informacja, że od 1 lipca ma zostać usunięta opcja „obserwatorzy” na bloggerze. Ja kompletnie się na tym nie znam, wyczytałam tylko, że Google poinformowało tylko, że ma być zmienione coś tam (w czego konsekwencji użytkownicy tylko domyślają się, że „obserwatorzy” prawdopodobnie znikną), ale nie jest to 100% informacja, wiele osób uważa, że nie będzie zmian. Nie będę zakładać konta na Bloglovin czy Feedly. Zajmie to chwilkę, dlatego też w razie czego namawiam osoby, które obserwują mój blog do polubienia mojego fanpage na facebooku, gdzie umieszczam informację o nowych postach i nie tylko, fanpage znajduje się TUTAJ. Jeśli jednak obserwatorzy znikną zacznę aktywniej korzystać z Google+, jeśli jest to dla kogoś wygodniejsze niż facebook, mój profil znajdziecie TUTAJ.