"Człowiek z księżyca" - recenzja

dramat/komedia/biograficzny
oryginalny tytuł: Man on the Moon
rok: 1999
reżyseria: Milos Forman
scenariusz: Scott Alexander, Larry Karaszewski

Film jest historią jednego z najbardziej znanych komików na świecie - Andy'ego Kaufmana. Myślę, że przeważająca większość wie o nim coś więcej, a wszystkim przynajmniej obiło się o uszy jego nazwisko. Nie zważając na to ile o nim wiecie to film jest po prostu kawałkiem historii i opowieścią o człowieku, o którym warto wiedzieć i pamiętać.

Strasznie nie lubię łatki, która została przyczepiona do Carrey’a. Wiecie „ten facet z gumową twarzą” i tak dalej. To genialny i nadal za mało wykorzystany aktor. Uwielbiam go i uważam, że jest jednym z najlepszych na świecie. To prawdziwy aktor z krwi i kości. Za tą akurat rolę otrzymał Złoty Glob, chociaż nie obraziłabym się gdyby otrzymał coś więcej. Jest tutaj absolutnie wyborny! Ta wiecznie naćpana pani, która zabiła Kurta Cobaina – chyba do końca życia tak właśnie przez większość ludzi będzie kojarzona Courtney Love. Od siebie

dodam tylko, że chyba nie ma drugiej tak szanowanej kobiety z tych grających grunge. Mimo, że z małymi wyjątkami zespół od 15 lat już nie występuje i nie nagrywa (jak wspaniale żyje mi się ze świadomością, że mogłam być na ich koncercie:) Hole pozostaje zespołem, który jeśli nie dużymi to przynajmniej średnimi literami, ale wpisał się w karty historii rocka, a Courtney jako jedna z niewielu kobiet naprawdę zaistniała w świecie rocka. Pewnie mało kto wie, ale nie zagrała w jednym ani dwóch, ale ponad dziesięciu filmach. Tutaj była tylko poprawna, chociaż wiem, że potrafi więcej. Oczywiście ten film należy do Carreya. Udało mu się wzbudzić w widzu te emocje, które wzbudzały występy Kaufmana.

Film oglądałam już jakiś czas temu, ale pamiętam, że wiele informacji z życia prywatnego zostało pominiętych. Bardzo zdziwiłam się czytając po seansie informację, że ma syna. Jesteśmy raczej traktowali jak część jego występów i oglądając "Człowieka z księżyca" czujemy się jakbyśmy byli widzami oglądającymi (a raczej biorącymi udział) w wyczynach komikaa. Reżyser jak kiedyś sam Kaufman bawi się nami, gra na emocjach i hipnotyzuje. Mimo, że nie jest to według mnie wybitne kino ani film, któremu dacie dychę to mimo wszystko warto go obejrzeć.