16 listopada: „Zmierzch: przed świtem. Część 2” – z tej okazji moja refleksja o Sadze „Zmierzch”

Tak sobie myślałam czy zaczynać ten budzący tak wiele emocji temat, ale uznałam, że to już ostatnia część najsławniejszej na świecie Sagi i warto trochę o niej pogadać. Przejrzałam Internet i bardzo zdziwiły mnie oceny wszystkich ekranizacji na portalu Filmweb. W kolejności powstania filmów: 1) 5,8 2) 5,8 3) 6,0 4)5,9. Przez chwilę przeszła mi wręcz przez głowę myśl, że naprawdę część osób daje 10, a część 1 niezależnie od tego na jakim poziomie dany film był i rzeczywiście istnieją osoby ostro zakręcone na punkcie „Zmierzchu” i osoby, które (nawet nie oglądając filmu) nienawidzą go. Oczywiście mówię to trochę żartem, wiadomo oceny są przeróżne. Czemu oceny mnie zdziwiły? Mówię od razu nie stoję po żadnej ze stron w tej ogromnej dyskusji wokół filmu, starałam się oceniać go jak inne filmy i widzę ogromną różnicę między pierwszym filmem „Zmierzch”, a „Przed świtem: część 1” (dlatego wydawało mi się, że oceny będą się znacznie różnić).

Nie wiem na kogo zwalać winę, ale mam wrażenie, że problem spowodowany jest zmianą reżysera. Udało mi się dzisiaj znaleźć artykuł, dlaczego dokonano zmiany: Kontynuacja Zmierzchu bez Hardwickie. Dawno nie oglądałam, ale pierwszą część kojarzę jako po prostu niezły film. Piękne, ale to naprawdę piękne zdjęcia i scenografia. Świetna muzyka, wtedy jeszcze nie wiedziałam wszystkiego o Sadze (teraz chcąc czy nie chcąc wiemy o czym jest) i wtedy tajemniczy Edward wydawał się interesujący, była to jakaś odmiana. Montaż też okej. Inni aktorzy okej. Wszystko miało klimat, nie było sztuczne, nie było śmieszne. Niepowalające, wiadomo niewybitne ale okej. Czemu nagle film przeszedł metamorfozę, żeby stać się w końcu kiepską komedią? Nie wiem do jakiego gatunku zaliczyć „Przed świtem: część 1”. Niektóre sceny niestety były żałosne, może gdyby cały film z założenia miał być zabawny, ale przecież to miał być horror/romans (chociaż słowo horror w przypadku każdej z części jest na wyrost). Strasznie mnie drażnił brak konsekwencji. Chwilami zasłaniałam twarz z zażenowania. Kiedy Edward podał Belli krew do picia w opakowaniu po napoju (nie pamiętam skąd, powiedzmy z McDonald’s) film przekroczył pewną granicę i stał się parodią samego siebie. Reżyser chyba nie mógł się zdecydować jakiego rodzaju film kręci. To w sumie tyle mojej refleksji, na chwilę wrócę jeszcze do muzyki, a muzyka jest genialna, jeden z niewielu filmów, po obejrzeniu, których słuchałam całego soundtracku (dotyczy wszystkich części). Muse „Supermassive Black Hole” pewnie 99% kojarzy, więc wrzucam moje ulubione piosenki, a dla zainteresowanych linki do jeszcze kilku.

Unkle (feat The Black Angels) - "With You In My Head"

 Sia - "My Love"

The Belle Brigade - "I didn't mean it"

The Features - "From now on"

The Dead Weather - "Rolling in burning tire"

Metric - "Elipse (All Yours)"

Zdaję sobie sprawę, że na wiele osób zdjęcia Edwarda i Belli, działają jak płachta na byka, więc z okazji, że za oknem plucha wklejam zdjęcia pięknych widoków z filmu. Jakość nie najlepsza, ale ten jeden raz przeżyjemy. Kto oglądał film wie, że plenery przepiękne.

Muszę jeszcze coś dodać, przeczytałam dzisiaj recenzję "Przed świtem: część 2" i niezmiernie rozbawił mnie jeden fragment (przy okazji autor genialne uchwycił w nim moje odczucia, które miałam po obejrzeniu trailera):
"Tutaj zaczynają się jednak problemy. Główny motor fabuły, czyli konflikt między Cullenami a Volturi, wydaje się bowiem wydumany. Wiadomo przecież, że bohaterowie nie złamali żadnych praw. Czy zamiast szykować się do starcia z włoskimi krwiopijcami, bohaterowie nie mogliby im tego po prostu wyjaśnić? A tamci z kolei, skoro pałają żądzą wymierzenia sprawiedliwości, czemu nie reagują od razu i dają bohaterom czas na zebranie sił? Czyżby czekali, aż spadnie pierwszy śnieg, który dostarczy odpowiednio malowniczej scenerii do finałowej rozgrywki?"

Całą recenzję znajdziecie: TUTAJ 


zainteresowanych zapraszam do przeczytania recenzji filmu z Kristen Stewart - "The Runaways" TUTAJ