"Uciekinier" - recenzja

dramat
oryginalny tytuł: Mud
rok: 2012
reżyseria: Jeff Nichols
scenariusz: Jeff Nichols

Ostatnio postanowiłam zobaczyć coś innego niż komedia romantyczna z Matthew McConaughey’em i oglądając „Prawnika z Lincolna”(recenzja tutaj) i „Magic Mike” odkryłam, że jest on naprawę niezłym aktorem. Z tym większym zainteresowaniem (chociaż przez Reese i zwiastun już było ogromne) udałam się na seans nominowanego w zeszłym roku do Złotej Palmy „Uciekiniera”, który okazał się dobrą pod każdym, ale to każdym względem produkcją, którą śmiało można polecić każdemu. Po obsypanym nagrodami „Take Shelter” i wspaniałym, nastrojowym „Uciekinierze” można już spokojnie nazwać Jeffa Nicholsa bardzo dobrze zapowiadającym się reżyserem.

Dwaj czternastoletni chłopcy Ellis (Tye Sheridan) i Neckbone (Jacob Lofland) przypływają na wysepkę na rzece, przy której mieszkają. Chcą zobaczyć zawieszoną na drzewie łódkę, którą uniosła tam powódź. Będąc już w środku orientują się, że ktoś w niej zamieszkał. Okazuje się, że ukrywa się tam niejaki Mud (Matthew McConaughey). Równie przestraszeni co zaintrygowani jego osobą postanawiają mu pomóc przynosząc jedzenie. Szybko dowiadują się, że jest od zbiegłym mordercą, jednak mimo to dzięki sympatii, a z czasem przyjaźni, która między nimi się nawiązuje dalej mu pomagają, gdyż jak okazuje się jego głównym celem jest ucieczka razem z ukochaną Juniper (Reese Witherspoon). Szczególnie silna więź nawiązuje się między Mudem, a Ellisem, który nieco zagubiony przez rozwód rodziców, przeprowadzkę i problemy związane z pierwszą miłością odnajduje w uciekinierze pewien wzór i ziszczenie tego co chciałby aby było prawdą. Nieco bajkowa wizja pięknej miłości pomaga mu, lecz z czasem okazuje się, że ta przygoda będzie czymś innym, a mianowicie procesem dojrzewania– dla nich obu. Wyspa staje się miejscem ucieczki od problemów, wręcz magicznym i nieco oderwanym od rzeczywistości. Zresztą tak też jest ukazana: usypiający nastrój, wszystko jakby przygaszone. Dodatkowo całą sprawę utrudniają ludzie, którzy chcą zemścić się i zabić Muda.

Mimo, że film trwa ponad 2 godziny i wszystko toczy się z pozoru powoli (chłopcy przypływający do kryjówki Muda, odpływają, przypływają i znowu) to nie ma tu czasu na nudę. Krok po kroku historia nabiera coraz to większego rozpędu i dąży wyjątkowo ładnie do punkty kulminacyjnego. A pod koniec olbrzymie przyspieszenie, pełne zwrotów akcji i emocji. Niejeden thriller pozazdrościłby takich ostatnich 15 minut. Zresztą napięcie towarzyszy widzowi nie tylko pod koniec. Co jakiś czas w tej z pozoru wyciszonej klimatem, krajobrazami i muzyką historii w najmniej oczekiwanym momencie coś się dzieje (będzie kilka mordobić). Zresztą przez cały czas widz jest ciekaw tego jak się skończy i czy dojdzie do skutku spotkanie stęsknionych zakochanych oraz denerwuje się o bezpieczeństwo czwórki głównych bohaterów, którym po piętach depczą głodni zemsty zbrodniarze.

Film jest bardzo klimatyczny. Mieszkające nad rzeką rodziny, ich zajęcia, problemy, życie są zwykłym, ale przez to prawdziwym i ciekawym elementem wzbogacającym i dopełniającym historię tytułowego uciekiniera. Tak samo jest z postaciami (dobrymi), a ich jest całkiem dużo. Każda zwykła, ale w tej zwykłości ciekawa. Każda ma swoją historię, swoje problemy i każda coś wnosi. Nierozmawiający z nikim, tajemniczy sąsiad Tom (Sam Shepard) wzbogaca opowieść i pojawia się w najmniej oczekiwanym momencie. Galen (w roli wuja jednego z chłopców Michael Shannon) urozmaica to wszystko nurkując w ogromnym hełmie oraz szczerze rozśmiesza w jednej ze scen. Także znajdziemy tu różne, mniejsze i większe poboczne tematy, które jednak konsekwentnie idą w kierunku, którego przez cały seans jesteśmy ciekawi – wspólnej ucieczki zakochanych, a na końcu każdy z nich okazuje się, że nie był przypadkowy, bo wszystko ładnie się łączy.

Film porusza wiele tematów. Zmierzenie się z problemami, z dojrzewaniem, z samym sobą, poświęcenie oraz oczywiście przyjaźń i miłość. Nasuwa się trochę ”o wszystkim i o niczym”, ale to na szczęście nieprawda, bo całość jest dobrze wyważona.

Dużo, dużo pięknych ujęć. Już w zwiastunie robią wrażenie, a co dopiero na dużym ekranie. Świetnie zdjęcia, zapamiętałam kilka ciekawych scen w nocy, no i przede wszystkim rzeka, której dzikość podsyca to wszystko. Ten nieco ospały, oniryczny klimat wyspy, promienie słońca między drzewami… cudo! No i nie są to jak mogłoby się wydawać kiczowate krajobrazy wrzucone pomiędzy sceny, ale ładnie wpasowane w film momenty. Delikatna, wręcz rozmazana, jednak niepozwalająca rozluźnić się muzyka. Niżej wrzucam 2 piosenki (większość jest do siebie bardzo podoba), te w zwiastunie już robią wrażenie. Pisząc recenzję odsłuchałam sobie fragmenty soundtracku i naprawdę są to magiczne, raczej powolne, ale niepokojące i wręcz intrygujące melodie.

McConaughey jest po prostu hipnotyzujący. Czy jest to najlepszy występ Matthew? Widziałam na razie 11 filmów z jego udziałem i myślę, że mogę podpisać się pod tym stwierdzeniem. To nie ten Matthew ze średnich komedii romantycznych, oj nie.. Pozostaje czekać na jego kolejne świetne role, a szykują się. Reese Witherspoon robiła co do niej należało, była po prostu dobra i tyle. No i muszę wspomnieć o młodych, głównych bohaterach, bo naprawdę rewelacyjnie zagrali. Do tego wspomniani wyżej Michael Shannon, Sam Shepard, no i dokładnie tacy jaki mieli być, czyli nieco zagubieni, sfrustrowani i małomiasteczkowi rodzice Ellisa – w tych rolach Ray McKinnon oraz Sarah Paulson. To się nazywa świetna obsada. Wspomnę jednak jeszcze o McConaughey’u. Powinnam wychwalać go jako najjaśniejszy i najlepszy punkt filmu i robiłabym kto gdyby nie to, że tu po prostu wszystko było na tak samo wysokim poziomie jak jego gra.

Widać, że reżyser wiedział dokładnie co chce zrobić, naprawdę skupił się na tej wydającej się prostą historyjką miłosną produkcji i tchnął w nią ducha, który sprawia, że czujemy, że ta historia jest prawdziwa. Nie przejmował się, że zostanie mu wytknięta może na początku śmiesznie i naiwnie brzmiąca fabuła: facet zabija kogoś, ukrywa się i robi wszystko by być znowu ze swoją miłością. Konsekwentnie opowiada tą magiczną, ale i mądra historię. Myślę, że zwiastun dobrze oddaje film i jeśli spodobał wam się, to nie powinniście być zawiedzeni seansem.  Mimo, że w wielu momentach bardzo standardowy (prosta historia) i niezłożony to niedający się wepchnąć w żaden kąt film. Nadający się dla większości widzów. Jeszcze kilka godzin po seansie widzi się twarz doświadczonego życiem, ale nadal pełnego wręcz dziecięcego entuzjazmu Muda.

Jak pisałam zwrotów akcji czy innych przyspieszających puls momentów jest co nie miara. Kiedy myślimy, że nic już się nie stanie nagle coś się dzieje, gdy czujemy, niepokój, nic się nie dzieje, gdy już wiemy jak się coś zakończy, wszystko idzie inaczej. Mocne, piękne i angażujące widza kino. Z czystym sumieniem mocne 8/10, polecam wszystkim. Klimatyczny, zaskakujący i po prostu porządny film z dobrą grą i delikatną, śliczną muzyką. To historia, która się zdarzyła gdzieś daleko, nie wiadomo kiedy, ma w sobie coś ponadczasowego i coś co wciąga. Wszystko jest tu takie jakie powinno być. Dramat z krwi i kości.

Zwiastun:

Zachęcam do polubienia nowego fanpage'a na facebooku, znajduje się tutaj.