"Skłóceni z życiem"

dramat

oryginalny tytuł: The Misfits

rok: 1961                                        

reżyseria: John Huston

scenariusz: Arthur Miller

Spojrzałam na ocenione przeze mnie filmy nakręcone przed 1980 rokiem i okazało się, że jest ich niecałe.. 40. Myślę, że jeszcze z 10 by się znalazło, bo dobre kilka razy pamiętam jak oglądałam jakieś romansidła późno w nocy główne na tvp1. Tak czy siak mało. Nowy, główny cel: obejrzeć więcej starych filmów. Po kliknięciu „chcę obejrzeć” przy kilkudziesięciu produkcjach zdecydowałam się zacząć od „Skłóconych z życiem”.

Świeżo rozwiedziona Roslyn (Marilyn Monroe) postanawia wybrać się na spontaniczną wycieczkę ze swoją znajomą Isabelle (zabawna Thelma Ritter) oraz nowo poznanymi mężczyznami. Gay (Clark Gable) i Guido (Eli Wallach) szybko zadurzają się w atrakcyjnej blondynce, a wkrótce czwórka znajomych wyrusza m.in. na rodeo. W między czasie dołącza do nich Perce (Montgomery Clift).

Przy pierwszym poznaniu bohaterów wydaje nam się, że wszystko o nich wiemy. Trochę naiwna, sympatyczna blondynka, pewny siebie podstarzały kowboj i jego zagubiony po stracie żony przyjaciel. Stopniowo dowiadujemy się o nich coraz więcej i z czasem zdajemy sobie sprawę, że nie wszystko jest takie, jakie wydawało się być na pierwszy rzut oka. Niektórzy zaskakują nas pozytywnie, niektórzy negatywnie. Bardzo podobał mi się ten wyjątkowo świetnie poprowadzony proces poznawania ich. Okazuje się, że niepozorny wypad do baru, na rodeo i przede wszystkim na mustangi całkowicie obnaży bohaterów i będzie wręcz punktem zwrotnym w ich życiu. Wielowymiarowe postaci, które jeszcze w ostatnich 10 minutach zaskakują nas. Każdy z nich ma w sobie jakiś ciężar, każdy ma problemy w rozliczeniu się z przeszłością. Przez to, że stawiani są w różnych, niby codziennych, ale wyciągających na wierzch przeróżne cechy (których czasem się po nich nie spodziewaliśmy) sytuacjach pod koniec filmu czujemy się wręcz spełnieni pod tym względem, że bardzo dobrze ich poznaliśmy.

Mocno wstrząsnęły mną ostatnie sceny, kilka razy wręcz zasłaniałam twarz, zerkając przerażona tylko przez palce. Polowanie na konie jest wyjątkowo naturalistyczne , ale ma w sobie coś pięknego. Na pewno jak ktoś po latach wspomni wam o tym filmie będziecie pamiętać o tej scenie.Oprócz niej w pamięć zapada również kilka scen perełek, m.in. w barze podczas zakładów gdy Roslyn odbija piłeczkę czy taniec głównej bohaterki z Guido. Cały czas czuć pewien ciężar, coś gorzkiego, a ukoronowaniem tego są właśnie ostatnie sceny. Niewątpliwym atutem jest także to, że do samego końca nie wiemy co się stanie. Według mnie po prostu zaskakujące zakończenie.

Tutaj prawie nic nie jest ugłaskane czy subtelne, wszystko jest takie jakie jest, a jeszcze nawet podkreślone przez dramatyczną muzykę. O radościach, ale i smutkach i cierpieniu. O życiu bez owijania w bawełnę. Wszystko tu jest bardzo konkretne - postaci, zachowania, sytuacje. W filmie znajdziemy też kilka ciekawych  sentencji. Ciekawe, rzadko spotykane przedstawienie związku. Banalna-niebanalna, mądra historia o zwykłych ludziach, ich problemach i przemianach, która niepokoi, przeraża i wzrusza. Wspaniałe, prawdziwe, wielkie kino z aktorskim pokazem wielkich gwiazd.

Całość (jak to czasem życie – niektórych więcej, niektórych mniej) ma w sobie wiele dramaturgii, ale pamiętajcie, że dzięki temu te sceny prawdziwego szczęścia promienieją jeszcze bardziej.