"Adwokat" - recenzja

kryminał

oryginalny tytuł: The Counselor

rok: 2013

reżyseria: Ridley Scott

scenariusz: Cormac McCarthy

Miałam nadzieję zostać mile zaskoczona i po seansie móc tutaj napisać, że negatywne przyjęcie filmu było związane z tym, że jest on wyjątkowo specyficzny. Jakoś tak czułam, że mimo słabych ocen mnie akurat zachwyci (trailer oglądałam wiele razy, zwiastował naprawdę porządne i wciągające kino). Tym razem myliłam się - wyobrażenie o nim było zdecydowanie błędne. Długa lista zachwycających nazwisk nie zagwarantowała dobrego kina. Okazało się, że rzeczywiście jest specyficzny, ale oprócz tego niestety ma wiele słabszych elementów. Dłuugie, nieco moralizatorskie monologi przeplatają się z dosadnymi, brutalnymi, teatralnie krwawymi scenami, zepsuci ludzie z kościołem, a filozoficzne gadki z wyuzdanym seksem. Brzmi intygująco i zachęcająco, ale niestety wszystko to nie dość, że dłuży to nie trzyma się kupy.

Tytułowy adwokat (Michael Fassbender) mimo, że jest bogatym, szanowanym i szczęśliwie zakochanym w pięknej Laurze (Penelope Cruz) człowiekiem daje się skusić możliwością szybkiego i łatwego zarobku. Przyjęcie propozycji Reinera (Javier Bardem) przychodzi mu bardzo łatwo. Jak z czasem okazuje się zbyt łatwo. Mężczyzna zaczyna szybko żałować, że ignorował ostrzeżenia Westraya (Brad Pitt). Dowiaduje się na własnej skórze, że bańka w jakiej żył ma niewiele wspólnego z prawdziwym światem, że nie jest nietykalny i ilu przyjaciół ma tak naprawdę. Trójkę wpomnianych mężczyzn oraz Malkinę (Cameron Diaz) łączy jedna rzecz, która jest głównym tematem produkcji – chciwość.

Filozoficzna rozmowa, potem trochę brutalności i seksu, potem kolejna głęboka wymiana zdań, potem zakochana, do bólu słodka para i znowu jakieś filozoficzne rozmówki. Jak już wnioskujecie to mimo pozorów nie jest to kino akcji, a jedna z tych przegadanych produkcji. Wszystko to jest wręcz nieco teatralne co mimo, że jest to kryminał można by uznać za niezły pomysł gdyby nie to, że całość idzie opornie. Brakuje tu czegoś, co zamieniło by tę zbitkę scen w film. Było kilka niezłych, przenikliwych wypowiedzi, ale tylko kilka. W większości dialogi po prostu męczyły, a jeśli nie męczyły to były zabawnie poważne.

Przede wszystkim dobrze dobrani aktorzy. Bardem mimo tego odrealnionego i oryginalnego wyglądu był najbardziej naturalną i prawdziwą postacią. Diaz sztywno.. Ciężko było mi uwierzyć w wypowiadane przez nią słowa, ale wizualnie pasowała do roli Malkini. Penelope nie miała zbyt wiele do zagrania także nie ma czego oceniać, a Fassbender był jednym z tych tak serio, że przerysowanym elementem.

Czuć ogromne ambicje i wiele pomysłów, których nie udało się dobrze zlepić i zgrabnie przedstawić. Górnolotnie przedstawiona historia. Ciekawe dialogi, kilka barwnych postaci – to wszystko musi dać się oglądać. Jakieś przesłanie? Treść? Przedstawione są 2 różne światy, trochę o wartościach (i ich braku), hipokryzji, decyzjach i ich skutkach oraz przede wszystkim chciwości. Za bardzo nachalny moralitet.

Wspaniałe zdjęcia, kolory, wszystko wręcz soczyste. Kilka dobrych tekstów, wszystko stylowe i oryginalne, niezła gra – to wszystkie atuty jakie mogę wymienić i powody, dla których filmu nie można ocenić jednoznacznie jako złego. Nie będę przestrzegać ani namawiać. Jestem w stanie zrozumieć, że komuś może to się podobać mimo wielu niedociągnięć. Panowie mieli ciekawą, intrygującą wizję, ale nie udało im się jej przedstawić dobrze w postaci filmu. Wielka szkoda, bo czuć potencjał. Raczej nieudany, niespójny eksperyment.