Film noir - część 4

Czwarta część serii "film noir" będzie rankingiem obejrzanych przeze mnie filmów noir. Nie widziałam jeszcze wieeeelu ważnych produkcji, ale zebrałam do kupy to co dotychczas obejrzałam i przedstawiam wam w takiej formie. Gdy uzbiera się ich jeszcze więcej uzupełnię ranking i dam wam znać lub zrobię osobny post. Trzy poprzednie wpisy z serii "film noir" (w tym krótki post czym noir tak w ogóle jest) znajdziecie tutaj.

Sokół maltański (The Maltese Falcon) - recenzja

Kwintesencja kina noir i zdecydowanie jedna z kilku najlepszych tego typu produkcji. Najważniejsza jest tu oczywiście popisowa rola Bogarta, która dała początek postaci zimnych, ironicznych detektywów i zainspirowała twórców na wiele kolejnych lat. Oprócz tego produkcja jest niesamowicie dynamiczna i co zaskakujące wypełniona wybornym humorem.

Podwójne ubezpieczenie (Double Indemnity)

To produkcja po prostu niebywale zgrabna. Wszystko jest tu na swoim miejscu, wszystko jest jak trzeba. Barbara Stanwyck w roli Phyllis pozostaje do dzisiaj moją ulubioną femme fatale. Jest bezbłędna tak jak cała produkcja.
 

Wielki sen (The Big Sleep)

Po części to powtórka z "Sokoła maltańskiego", jednak film słynie z czego innego - z wysokiego stopnia skomplikowania. Znowu wartka akcja, łamiący serca niewiast Bogart i błyskotliwe dialogi. No i cudowna Lauren Bacall. Kolejny klasyk z bezbłędną intrygą.

Pustka (In a Lonely Place)

W porównaniu do innych nie jest to czarny kryminał z krwi i kości. Film nazwałabym bardziej połączeniem psychologicznego i romansu. Bogart jak zawsze pyskaty, lecz tym bardziej jego postać jest znacznie bardziej... ludzka. Już nie jest bezbłędny, już nie jest nieugięty. Jest jeszcze bardziej porywczy i ignorancki, ale zakochuje się jak nigdy. Oprócz tych miłosno-psychologicznych aspektów na wysokim poziomie utrzymany jest wątek głównej zagadki. Do ostatnich sekund nie byłam pewna kto zabił.

Cień wątpliwości (Shadow of a Doubt)

Hitchcock przeniósł klimat filmów noir na przedmieścia. Do siostry i jej rodziny niespodziewanie przyjeżdża Charlie. Chwilami bezceremonialny, jednak kochany przez krewnych urozmaica ich miłe, lecz jednostajne życie. Pomysł ciekawy i świetnie wykonany. Hitchcock pokazuje swoją rękę do suspensu. Gwiazdą produkcji jest Joseph Cotten - fantastyczna kreacja. Partneruje mu nieskazitelna, serdeczna, dobroduszna Teresa Wright.

High Sierra

Tym razem Bogart poszedł jeszcze dalej i oprócz wygadanego "twardziela bez broni" pokazał więcej dramatyzmu. Produkcja ta jest nie tylko czarnym kryminałem, ale i filmem o samotności, wolności.. Akcja nie dzieje się w mieście, Nieco inny noir, ale bardzo udany. Szczypta sentymentów, ciekawy wątek miłosny i uroczy psiak, który przynosi pecha.

Asfaltowa dżungla (The Asphalt Jungle)

Grupka panów planująca rabunek, wykonująca go i potem już wiadomo. Są też kobiety, chociaż zbyt wielkiej roli nie odgrywają (w tym Monroe). Sterling Hayden, Sam Jaffe i Louis Calhern stworzyli niezapomniane kreacje bohaterów, którym mimo ich zuchwałości do końca kibicujemy.

 

Urzeczona (Spellbound)

Mało realna, ale oryginalna i ciekawa fabuła, która co krok zaskakuje i nie daje chwili wytchnienia. Jeśli chodzi o zawartość noir to w noir to mamy tu do czynienia z prowadzonym na własną rękę "śledztwem", reszta to mocno wyeksponowany wątek miłosny i psychologia. Mój pierwszy raz z Gregorym Peckiem był naprawdę udany.

Śmiertelne porachunki (Dead Reckoning)

Gdy główny bohater snuje opowieść film chwilami się dłuży, jednak ostatnie 30 minut ogląda się jednym tchem. Jest to typowy noir z zaskakującą i skomplikowaną intrygą. Zawodzi nieco występ Dusty, nie poczułam tego "wow" słuchając jej śpiewu.

Zabójstwo (The Killing)

Film baaardzo podobny do "Asfaltowej dżungli". Może gdybym obejrzała go jako pierwszy zrobiłby większe wrażenie, ale pewnego rodzaju powtórka nie przygniotła już chociaż jak najbardziej wszystko się zgadza. Produkcję wyróżniają zabawy narracją i chronologią. Irytująca femme fatale, ale reszta nadrabia aktorsko (z Haydenem na czele). No i te zdjęcia koni. Porządny film Stanleya Kubricka.

Gilda

Niezaprzeczalnie pozycja kultowa. To w końcu film, po którym na wieki Rita Hayworth stała się Gildą. Produkcja ma niesamowity magnetyzm i to razem z wątkiem miłosnym i tym "czymś" sprawia, że jest naprawę wyjątkowa. Niestety zakończenie potwornie mnie zawiodło, kilka poziomów niżej niż cały film. Zresztą wszystko co związane z mężem Gildy - jego interesy, właśnie zakończenie i tak dalej jest nieznośnie sztuczne. Mimo to trzeba go obejrzeć.

Laura

Film zrobiony bez większych emocji, wręcz wykalkulowany, co jednak nie znaczy, że zły. Reżyser do ostatnich scen wodzi widza za nos. A wynoszona pod niebiosa tytułowa Laura rzeczywiście oczarowuje.


 

Niagara

Zatroskany Joseph Cotton, robiąca naprawdę ogromne wrażenie Niagara i scena w dzwonnicy to rzeczy, przez które nie dziwię się, że produkcja jest tak osławiona. Jednak Monroe ma wiele lepszych ról, są noir z większym napięciem i to irytujące, młode małżeństwo... Szczególnie widoki imponują. Mimo wszystko warto zobaczyć.

Key Largo

Nie jestem fanką tego filmu. To znaczy dostał ode mnie 7/10, ale w porównaniu do wyżej wymienionych produkcji czegoś mi zabrakło. Oprócz Bogarta i powściągliwej Bacall na duży plus wyspa Key Largo i cały ten klimat stworzony przez huragan. Niestety napięcie nie rośnie tak jak powinno i mimo, że pod koniec rozbudzamy się to gdzieś w między czasie bywa nużąco.

List (The Letter)

Bardzo mroczny, przepełniony złem film. W roli głównej Bette Davis. Niestety ani ona ani historia specjalnie mnie nie zachwyciły. Chińska dzielnica miasta i pani Hammond dodają oryginalności i pikanterii i to właśnie głównie z produkcji zapamiętałam.

 

Szkarłatna ulica (Scarlet Street)

W filmie najbardziej ujmuje naiwny, zakochany Edward G. Robinson. Nie ma tu wielkiej zagadki, nie ma wielu zwrotów akcji, ale przyjemnie się go ogląda. Bardzo statyczny, niezły, ale nieobowiązkowy film.

 


U progu tajemnicy (Secret Beyond the Door...)

Bardzo mroczna produkcja, wypełniona wspaniałą muzyką i na swój sposób piękna. Niestety film jest chwilami zbyt pretensjonalny. Wyszła z tego przeciętna produkcja.

Dama z Szanghaju (The Lady from Shanghai)

Bardzo przereklamowany film. Scena z lustrami - genialna. Niestety reszta mdła, wręcz nudnawa, bez napięcia. Brakuje tego "czegoś". Są lepsze momenty, są piękne ujęcia, ale jak na taką obsadę zaskakująco przeciętnie. Welles skutecznie zemścił się na Hayworth.

Mroczne przejście (Dark Passage)

Była to chyba próba zrobienia oryginalnego noir - niestety nieudana. Boski Bogart i hipnotyzująca Bacall to za mało. Nadal klimatyczny, niezły i intrygujący, ale najgorszy noir jaki widziałam. Potwornie nierówne tempo i źle rozłożone napięcie. Historia nabiera rozpędu, jest coraz ciekawiej, widz ma coraz większy apetyt, a potem... wszystko się kończy. Większość filmu zajmuje wątek operacji twarzy. Szkoda.


Dorzucam jeszcze na koniec kilka filmów, z których część moim zdaniem z noir nie ma nic wspólnego lub nie jestem do końca przekonana co do klasyfikacji, ale często filmy te zaliczane są do tego rodzaju kina. Także tutaj osobny, malutki ranking filmów według mnie nie do końca noir ;)

Osławiona (Notorious)

Film ten jest dla mnie połączeniem thrillera szpiegowskiego i romansu. Ma w swoje może ziarno mroczności, ale jeśli ktoś ma ochotę obejrzeć noir to powinien sięgnąć po coś innego. Wspaniała rola Ingrid Bergman, jak zawsze amant na pełen etat, czyli Grant, no i to mocne uczucie. Dobrze się go ogląda. Sama końcówka średnia, ale generalnie bardzo dobry film.

Casablanca - recenzja

Niestety, ale film nieco ciągnie w dół taka sobie rola Bergman (8 nominacji do Oscara, w tym 3 wygrane, a dla Ingrid żadnego wyróżnienia - teraz wiem czemu). Bogart zagrał po mistrzowsku, dialogi są wspaniałe, no i jak zawsze w starych filmach klimat, bo kto nie chciałby się napić u Ricka? Romans, komedia, dramat, film polityczny... "Casablancę" trzeba zobaczyć, ale nie płakałam.

Miejsce pod słońcem (A Place in the Sun) - recenzja

W filmie spotyka się dwójka przyjaciół i cudownych aktorów - Elizabeth Taylor i Montgomery Clift. Świetny psychologicznie - doskonale poznajemy kompleksy, pragnienia, myśli George'a. Mroczny melodramat, który jak najbardziej polecam. Nagrodzony 6 Oscarami.