Najlepsze filmy obejrzane w 2015

Dosyć późno, ale niestety nie miałam czasu, przedstawiam wam listę najlepszych filmów jakie obejrzałam w 2015 roku. Podsumowanie 2014 roku znajdziecie tutaj, a 2013 roku tutaj.
 

Polskie premiery kinowe oraz dvd

Mad Max: Na drodze gniewu - recenzja

Nie widziałam żadnego "Mad Maxa" z Gibsonem, jak wiecie nie jestem fanką kina akcji, ale jakimś cudem znalazłam się na sali kinowej. Od pierwszych scen film mnie zahipnotyzował i oglądałam go z otwartymi ustami. Emanująca siłą Theron, dobry Hardy i wyborny Hoult, który pokazał inną twarz. Nakręcona przy minimalnej ilości efektów produkcja robi wrażenie pod każdym względem. Wyjątkowe kino drogi.

Whiplash

Ten film to nie tylko oscarowy Simmons i mocna historia o ambicji. To też mistrzowski (!) montaż, świetne tempo i znakomity Teller. "Whiplash" ogląda się jednym tchem i długo się o nim myśli.

Birdman - recenzja

Nie mogło zabraknąć tu zasłużenie nagrodzonego statuetką dla najlepszego filmu "Birdmana". Jeśli film zadziwia, jeśli pokazuje coś, czego wcześniej nikt nie nakręcił, jeśli jest magiczny i pochłania widza to jest to film najwyższych lotów. Nadzwyczajna tragikomedia.

Teoria wszystkiego - recenzja

Nie wiedziałam, że ten film będę cenić tak bardzo. Nie wiedziałam, że będę modlić się o Oscara dla Eddie'ego - a jednak. Kilka scen, które łamią serce, wzruszająca, a zarazem niewiarygodna historia choroby oraz biografia genialnego naukowca.

Wada ukryta

To nie jest kryminał, w którym wszystko pomału, elegancko składa się w logiczną całość. To pełen absurdów, pokręcony, oniryczny świat, którym trzeba się rozkoszować. Josh Brolin przyćmił obsadę swoją drugoplanową rolą, ma kilka genialnych scen, a Phoenix ma lepsze role, ale jak zawsze trzyma poziom.

Makbet - recenzja

Zarazem klasyczna i odważna (w formie, m.in. slow-motion) interpretacja dzieła Szekspira to dwie fenomenalne kreacje aktorskie, mroczne dźwięki i wspaniałe zdjęcia. Naprawdę udana ekranizacja Kurzela.

Co robimy w ukryciu

Paradokument prosto z Nowej Zelandii to pełna humoru odtrutka na wysyp filmów o wampirach.

Amy - recenzja

Dokument o Amy Winehouse okazał się nie być wyciskaczem łez (czego się obawiałam), a rzetelnym, dobrym dokumentem, który jeśli wzrusza to przez samą historię, a nie sposób jej opowiadania. Zalety to mnóstwo prywatnych materiałów Amy i piosenki dopasowane do momentów z jej życia, przez co możemy zrozumieć lepiej jej osobę.

Legend - recenzja

Co dwóch Hardych, to nie jeden. Kino gangsterskie z przymrużeniem oka, znana nam dobrze, ale przez przede wszystkim dzięki dwóm głównym bohaterom nieco inaczej zaserwowana historia. Uroczo, zabawnie, ale i brutalnie. Dla roli Hardy'ego warto!

Slow West - recenzja

Nietypowy western, który powinien spodobać się fanom powolnego, klimatycznego kina. Prosta historia o marzeniach, złudzeniach i miłości, z piękną Nową Zelandią w tle.


Życie nie gryzie - recenzja

Film - niespodzianka, który ciężko mi polecać, bo... To w sumie nie jest dobra produkcja. Dotarła do mnie, zaczarowała mnie, Keira była cudowna, no i Sam Rockwell - jak jesteście ciekawi to pewnie, ale specjalnie nie zachęcam.




MUSICALE

West Side Story

To produkcja, którą oglądałam z otwartymi ustami. Nie mogłam uwierzyć, że coś tak nowatorskiego, specyficznie zabawnego i pięknego wizualnie powstało w 1961 roku. "West Side Story" to wciągające i zachwycające przedstawienie.

Jesus Christ Superstar

Musical nie okazał się ani przereklamowany ani nieaktualny. Co ważne - nadaje się nie tylko dla wierzących! Świetna interpretacja Biblii, każda piosenka rewelacyjna, no i Neeley wspaniały jako Jezus. Jedyny taki film.

New York, New York

Scorsese jak zawsze mnie nie zawiódł i musical w jego wykonaniu również bardzo mi się spodobał. 2,5 godziny historii burzliwego związku muzyków - charyzmatycznego Jimmy'ego i uroczej Francine. Stylowy, dopieszczony, chociaż trzeba naprawdę polubić tę historię by nie odczuć nudy. Obejrzany dwa razy bez chwili znudzenia.

 

WESTERNY

Biały kanion spełnia wszystkie oczekiwania, jakie można postawić westernowi. Nie jest to typowa historia, bo Biały kanion wspiął się nieco wyżej. To nie tylko dobry western, ale też dobry romans i produkcja o moralności. Wreszcie było mi po drodze z Leone. Dobry, zły i brzydki to film z 1966, ale nawet dziś widać w nim przełomowość, nie dziwi ani trochę, że to produkcja legendarna. Za to oglądając Za kilka dolarów więcej, a raczej słysząc mistrzowską muzykę miałam za każdym razem ciarki.

ANIMACJE

Chwaleni przez widzów Zaplątani to potwierdzam - naprawdę wspaniała animacja Disneya. Przede wszystkim świetny humor - nie tylko dla małych. Z innych animacji porwały mnie wciągające Przygody Tintina (ależ grafika!) i tak zwyczajnie wzruszyło Toy story 3.




POLSKIE

Człowiek z żelaza

Film, który powinien obejrzeć każdy Polak i za który Radziwiłowicz powinien dostać Oscara - 10/10. Tak zwane dzieło kompletne - nic dodać, nic ująć.

Lekarstwo na miłość

Jedna z najlepszych polskich komedii jaką widziałam. Problemy czy spostrzeżenia głównej bohaterki są ponadczasowe, przez co wszystkie kobiety oglądające tę produkcję z 1966 roku utożsamią się z graną przez genialną Kalinę Jędrusik kobietą i będą pękać ze śmiechu.

Nóż w wodzie

Wreszcie nadrobiłam jeden z pierwszych filmów Polańskiego. Najlepsza obok "Pianisty" i "Autora widmo" produkcja polskiego reżysera (widziałam na razie 10 pozycji) to świetne studium relacji damsko-męskich i gęsty klimat na słonecznych Mazurach.

Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz

Odświeżyłam sobie kilka PRL-owskich komedii, ale to ten najbardziej mnie rozbawił. Dialogi, żarty... Genialne!

Dekalog VI

Udało mi się obejrzeć kilka filmów Kieślowskiego. Rozłożyła mnie na łopatki jedna ze scen w Dekalogu VI, wiele mieszanych emocji wzbudził Dekalog IV, a z przerażeniem oglądałam Dekalog I.


Zrobiłam sobie przyjemną powtórkę z surowej, wciągającej polskiej superprodukcji Faraon. Ida ma rzeczywiście wspaniałe zdjęcia, chociaż to nie jej jedyny atut, a Miłość. Film Sławomira Fabickiego pozostawia w widzu niepokój. Polecam też Sam pośród miasta. To zwykły-niezwykły film o zagubionym mężczyźnie spacerującym po Warszawie.  

EUROPEJSKIE

Basen - recenzja

Film tak mnie zachwycił, że od razu sięgnęłam po książkę o sławnej parze. Delon jak młody Bóg oraz nieustające napięcie i erotyzm w powietrzu. Europejskie southern gothic z najwyższej półki.

Umberto D.

Neorealizm włoski rozdziera serce. Przygnębiający, szczery i głęboko poruszający obraz przyjaźni człowieka i zwierzęcia oraz walki o godne życie. Podobnie było w przypadku Dzieci ulicy. Przyjaźń. opiekuńczość względem siebie i przeciwności losu - te ostatnie sprawiają, że w sercu pojawia się niezgoda na takie cierpienie.

Przypadkiem trafiłam na "Chleb, miłość i" - świetną komedię z absolutnie rozkoszną Loren (jeśli kiedyś natkniecie się w telewizji to polecam obejrzeć). Jeszcze lepszą kreację Loren stworzyła w "Małżeństwie po włosku". Są filmy De Siki, które cenię bardziej, ale oglądanie na przestrzeni lat zawiłej relacji dwojga kochających się ludzi, no i duetu Loren-Mastroianni było samą przyjemnością. "Osiem i pół" rzeczywiście nie bez powodu zaliczane jest do czołówki kina europejskiego i światowego. Forma, estetyka i humor nie do końca dla mnie, ale zawartość merytoryczna broni się i ciężko filmu nie nazwać przynajmniej dobrym, nawet jeśli (tak jak ja) nie przepada się za Fellinim. "Szczęście polega na tym, że można mówić prawdę, nikogo przy tym nie raniąc".

AMERYKAŃSKIE

Między linami ringu

Biografia boksera Rocky'ego Graziano to film pełen energii - energii ogólnie, dynamiki, siły, ruchu i energii, która bije od Newmana. Ciężko tego filmu nie polubić, daje pozytywnego kopa! :)

Ptaki

A ja myślałam, że na "Ptakach" się uśmieję... Nawet używając (dzisiaj kiczowatych) sztucznych ptaków, Hitchcockowi udało się nieźle mnie nastraszyć.Wspaniały klasyk.

Most na rzece Kwai

Nieco inne filmowe spojrzenie na wojnę i jedna z kilku najlepszych produkcji w tej tematyce.Każdy powinien go zobaczyć.

Wschód słońca

Wizja oglądania niemego filmu was przeraża? Gwarantuję, że niepotrzebnie. Wschód słońca to nagrodzone trzema Oscarami w 1929 roku chwytające za serce dzieło o miłości.

Słodki ptak młodości

Nie wiem czy Chance to nie najbardziej tragiczny bohater wśród postaci wymyślonych przez Tennessee Williamsa. Słodki ptak młodości okazał się potwornie gorzki, Newman jak zawsze wyborny.

Blue Jasmine - recenzja

Wreszcie Allen nakręcił coś dobrego (ba! nawet bardzo!).  Blanchett dała mistrzowski popis, scenariusz i dialogi są świetne, a do tego film ociera się o kilka ciekawych problemów. Współczesny Tramwaj zwany pożądaniem to absolutne top produkcji Allena.

Wściekły byk

Nadal moimi faworytami pozostają filmy takie jak Kasyno i Chłopcy z ferajny, ale na De Niro kłócącego się z Pescim mogłabym patrzeć całe życie.



Dzięki Bogu za Kino Iluzjon, inaczej pewnie nigdy nie obejrzałabym Ostatniego terminu Richarda Brooksa. Bogart tym razem wciela się w redaktora, który niczego się nie boi i do końca walczy o prawdę. Natknęłam się też w telewizji na Operację Piorun, nie mogłam oderwać wzroku przez zdjęcia! Po miłej niespodziance, którą okazało się Blue Jasmine postanowiłam sięgnąć po inny dramat Allena, padło na Wnętrza. Jedna z bohaterek była mi bardzo bliska, usłyszałam też kilka bardzo mądrych tekstów. Nie jest to film, który rozłoży was na łopatki. "Film to życie, z którego wymazano plamy nudy" mawiał Hitch. Tutaj mamy samo życie, nie jest to łatwe do przebrnięcia kino, ale myślę, że wartościowe.

 ELIZABETH TAYLOR

Obejrzałam wreszcie Olbrzyma, gdzie po pierwsze - przez większość produkcji więcej uwagi przykuwał Rock Hudson niż Elizabeth Taylor, od której normalnie nie umiem oderwać oczu, a po drugie - pierwszy raz zetknęłam się z Jamesem Deanem (na razie bez szału). Obejmujące okres kilkudziesięciu lat, spokojnie opowiedziane (blisko 3,5 godziny) losy rodziny Benedict - samo życie. Wzruszyła mnie też nieco patetyczna Rapsodia, a swego rodzaju (przyjemną) powtórkę z Kto się boi Virginii Woolf? zaliczyłam podczas seansu X, y i zet (w 2015 po kilku seansach uznałam, że Michael Caine to aktor naprawdę świetny, wcześniej przeze mnie niedoceniany).

MARLON BRANDO

Tramwaj zwany pożądaniem - zanim obejrzałam ten film nie wiedziałam, że można TAK grać. Nie wyobrażam dać sobie innej oceny niż 10/10, nie widzę w nim ani jednej, nawet najmniejszej wady. Obejrzany ponad roku temu, a wracam do niego myślami do dziś. Irytuje tylko brak Oscarów za scenariusz, muzykę i dla Brando. Jak ptaki bez gniazd to film nieco inny, w którym znajdą ukojenie niemogący się odnaleźć (na drugim planie cuda wyczynia Joanne Woodward, po nim zrozumiałam co Paul Newman miał na myśli mówiąc, że ma zdolniejszą od siebie żonę). Podsumowując oba tytuły - Tennesse Williams jest absolutnym mistrzem, a filmy w stylu southern gothic to najlepsze co widziałam. Nie umiem nawet powiedzieć dlaczego, ale do dziś gdzieś głęboko we mnie siedzi Na nabrzeżach. Ta historia ma w sobie coś takiego co chwyta za serce, o Brando już nie wspominam, bo na taką grę brakuje słów.

 SHIRLEY MACLAINE

W tym roku zakochałam się w Shirley na całego! Już gdzieś to pisałam, ale jej gra to połączenie męskiej nonszalancji i przesłodzonej kobiecości. W Siedem razy kobieta można delektować się jej siedmioma, zupełnie innymi kreacjami, a Garsonierę pewnie większość z was już widziała. Polecam też Żółty Rolls-Royce, gdzie przeplatają się z sobą słodko-gorzkie, ale urocze historie, w których oprócz Shirley występują m.in. Alain Delon, Ingrid Bergman, no i żółty Rolls-Royce. Krótkie recenzje kilku filmów z Shirley tutaj.