"Ted 2" - recenzja

komedia
rok: 2015
reżyseria: Seth MacFarlane
scenariusz: Alec Sulkin, Wellesley Wild, Seth MacFarlene

Uroczy, pluszowy miś, który klnie jak szewc, pali kiedy tylko może i pije piwo za piwem. Twórcy "Family Guy" i ten pomysł się udał i to na tyle, że po zawrotnym sukcesie "Teda" grzechem byłoby nienakręcenie sequela. Okazuje się, że powstanie go było dobrym pomysłem nie tylko dlatego, że tłumy ponownie pognały by oglądać wybryki wiecznie ujaranych przyjaciół, ale również dlatego, że przy tym filmie można naprawdę się pośmiać. Po sympatycznym i niezłym technicznie, lecz umiarkowanie zabawnym "Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie", "Ted 2" zaskoczył mnie, bo mimo, że zaprezentował podobny, tzn. posrany i absurdalny humor to tym razem zdrowo się uśmiałam.

"Nostalgia anioła" - recenzja

dramat/fantasy

oryginalny tytuł: The Lovely Bones

rok: 2009

reżyseria: Peter Jackson

scenariusz: Peter Jackson, Fran Walsh, Philippa Boyens

Spodziewałam się wyciskacza łez, czegoś przejmującego i melancholijnego. Niestety ani się nie wzruszyłam ani też specjalnie nie zaangażowałam w historię, jednak nie chcę się tutaj znęcać nad tym filmem z jednego prostego powodu. Okazało się, że nie byłam po prostu grupą docelową tej produkcji, jest od zdecydowanie przeznaczony dla młodzieży. Wiecie, to tak jakby dziecko wyłączyło po kilku scenach krwawy horror (w wersji optymistycznej) i uznało, że film był słaby, bo nie dało nawet rady obejrzeć go do końca. Ja do końca obejrzałam, ale cały czas czułam się trochę nie na miejscu.

Z jednej strony łąki, niebo i kolory w pewien sposób robią wrażenie, ale z drugiej wszystko to było potwornie sztuczne. Nie tylko efekty dotyczące krajobrazów, ale i inne (np. jedna z ostatnich scen, związana z panem w okularach – nie chcę zdradzać) również potwornie wykonana. Fabuła przedstawiona jest bardzo chaotycznie, skaczemy między ziemią, miejscem, gdzie znajduje się Susie, a wydarzeniami z przeszłości. Nie dość, że historia to mocno pomieszany jest również klimat. To mix wielu gatunków, trochę miłości, trochę rozpaczy - głównie ojca (to akurat dobrze pokazane), trochę bajki i nieco grozy. Ciężki temat chwilami przedstawiony w dziecięcy sposób, czasem na poważnie. Niestety dla mnie to wszystko nie trzyma się kupy, a film można opisać jako bardzo nierówny. Zapomniałabym - świetna Susan Sarandon, mała, ale barwna, przyjemna rola, chociaż oczywiście jak większość rzeczy w tym filmie całkiem od czapy.